Zoals velen van jullie wel weten ben ik zwanger van baby nr.2. Of te wel dochter nummer 2. Nu ik deze blog schrijf ben ik 26 weken zwanger en lig ik heerlijk op mijn bedje aan het zwembad in Fuerteventura.
Uiteraard in de schaduw, met een t-shirt en zonnebrandcrème factor regenjas. Geen gevaar voor de buikbaby.
In deze blog neem ik jullie mee in mijn avontuur dat een tweede zwangerschap heet. En geef ik antwoord op één van de vele vragen, was het gepland?
Om daar dan maar meteen mee te beginnen. NEE, deze zwangerschap was niet gepland. Was het welkom? JA, absoluut. Bub en ik wilde heel graag een twee kindje samen. Ons ideaalbeeld was om daar over een jaar eens rustig aan te gaan denken. Maar onze dochter dacht daar anders over: Hallo papa en mama, ik ben er al 🙂
Prima! Met evenveel liefde storten wij ons in dit nieuwe avontuur. Want wat zijn wij ons er van bewust hoe bijzonder dit is, dat ik überhaupt zwanger mag zijn van een 2e kindje van ons samen. Even schakelen was het wel, want afgelopen maandag 28 mei 2018 zijn wij ook nog getrouwd. Ik was 25 weken zwanger en trouwde dus met buikje. (Hierop kom ik nog terug in een volgende blog). Het was dus allemaal even schakelen, maar voor alles is een oplossing en die was er zeker.
De start van deze zwangerschap was verre van ideaal te noemen en ik belandde zelfs een week in het ziekenhuis. Maar om eerlijk te zijn, wat was ik blij toen de verloskundige zei: het is klaar nu we gaan naar het ziekenhuis je wordt opgenomen. Ik had namelijk van één van de meest voorkomende zwangerschapskwaaltjes: misselijkheid.
Ik zal jullie de details besparen, maar zelfs water bleef niet binnen. Best lastig met nog een baby in huis van 10 maanden. Daar ging ik dan met een tasje gevuld naar het ziekenhuis om 22.30 uur samen met Bub, een vriend van ons paste op Livèn en mijn ouders waren al onderweg om het over te nemen. In het ziekenhuis kreeg ik direct een infuus met vocht en vitamine, er werd een echo gemaakt en bloed afgenomen. Wat een ramp! Ik ben dus echt panisch voor naalden. Na drie dagen aan het infuus kreeg ik weer trek in chocolade. Yes! Daar was ik weer terug op aarde. De artsen dachten daar anders over en ik mocht nog even blijven logeren. Best oké eigenlijk, net een all inclusive hotel. En eerlijk ik kan dat ziekenhuis eten dus best waarderen.
Na een week mocht ik het ziekenhuis verlaten. Met een tas vol medicijnen en de mededeling dat ik 1,5 liter water per dag mocht gaan drinken stond ik buiten.
Ik moet zeggen, daarna ging het prima met me tot op de dag van vandaag mag ik niet klagen.
Bekkeninstabiliteit! Dat speelt nog wel een grote rol in combinatie maagzuur. Maar hey, dat hoort er bij (vind ik)
Wat ik vooral anders vind aan deze zwangerschap dan bij Livèn? Het gaat zo veel sneller. Ik geniet absoluut ook van deze zwangschap, maar ik vind het niet te vergelijken. 26 weken, ik noem dat al ruim over de helft. Nog maar 3.5 maand en ze is er al. Zo bizar! En aangezien de zwangerschapskilos van zwangerschap één er nog aanhingen voel ik me deze zwangerschap iets minder flatteus. Maar ach, laat dat een motivatie zijn om straks lekker gezond te gaan leven.
Hebben jullie nog vragen aan mij of misschien wel aan Bub laat het me weten via een reactie, mail of op Instagram ik beantwoord ze zo snel mogelijk.
Reactie plaatsen
Reacties